ဂဂၤါသဲမွ်၊ ပြင့္ၾကကုန္သား၊
ဘုရားသာသနာ၊ ေခတ္အခါ၀ယ္၊
လူ ့ရြာနတ္၌၊ နင္ၾကံဳၾကိဳက္လည္း၊
အမိုက္မေခြ်၊ အလိုက္ေန၍၊
အေျခမျပီး၊ အခ်ည္းႏွီးလွ်င္၊
ယီးတီးေယာင္ေတာင္၊ ခုတုိင္ေအာင္တည္း။
သန္းေခါင္လကြယ္၊ ေတာအုပ္လယ္၌၊
ရွစ္နယ္ပတ္ကုန္း၊ အျပည့္ဖံုးလွ်က္၊
မိုးလံုးတိမ္တိုက္၊ လွ်ပ္မၾကိဳက္သား၊
အမုိက္အျပား၊ အင္ေလးပါးထက္၊
နင္ကားရာေထာင္၊ မကေမွာင္ဧ။္။
လူ ့ေဘာင္လူ ့ရြာ၊ သာသနာ၌၊
ၾကမၼာေတာ္ေရြ ့၊ ယခုေတြ ့လည္း၊
အေလ့မလြဲ၊ အမ်ားနည္းလွ်င္၊
မိုက္ျမဲနွင္နွင္၊ မိုက္စရႊင္ဧ။္
မ်က္ျမင္ေလာက၊ ဤဘ၀ကား
ဒုကၡစင္းစင္း၊ ခ်မ္းသာကင္းဧ။္။
ေသမင္းအစာ၊ နင့္ခႏၶာကို
တဏွာဘီလူး၊ အေမွာင့္ပူး၍
အရူးျပင္ျပင္၊ နင့္ကို ထင္ဧ။္။
နင္နွင့္မဆုိင္၊ နင့္ပိုင္မဟုတ္
နင့္ရုပ္ နင့္နာမ္၊ နင့္သႏၱာန္ကို
နင့္ဥာဏ္မစူး၊ အေပ်ာ္ျမဴး၍
မူးမူးေမ့ေမ့၊ အမ်ားေလ့ျဖင့္
ေန ့ရက္အဖံု၊ လြန္ခဲ့ကုန္ျပီ။။
အာရံု၀တၳဳ၊ မီးစာစုကုိ
မူမူရရ၊ နင္အားက်လည္း
ဓါးျပေသမင္း၊ သူ ့တပ္နင္းက
မျငင္းဆန္သာ၊ နင့္ခႏၶာလည္း
ျပာပံုအျပီး ျဖစ္လုနီးျပီ။
ယီးတီးယားတား၊ ေသ၍ သြားလည္း
တရားမၾကြယ္၊ အထုပ္ငယ္လွ်က္၊
အပါယ္စခန္း၊ သြားျမဲလမ္း၌
တပန္းဟိုက္ဟိုက္၊ တရွိဳက္ငင္ငင္
တစ္ျငင္ျငိဳျငိဳ၊ ဆင္းရဲပိုလွ်က္
ထုိထုိဘ၀၊ အနႏၱလွ်င္၊
ဘ၀မဆံုး၊ အမ်ားထံုးလည္း၊
အႏွဳန္းမပ်က္၊ ေအာက္နရက္၀ယ္၊
တစ္သက္ႏြယ္ႏြယ္၊ အျမစ္တြယ္သို ့၊
အပါယ္ထုိထုိ၊ ဥဒဟုိသည္၊
နင္လိုလူမိုက္ သြားလမ္းတည္း။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး
