ထို သံုးဦး

ပထမ တဦးက ဇာတိ ဒုကၡကို ျဖစ္ေစတယ္။
ဒုတိယ တဦးကေတာ့ ဇရာဒုကၡကို ျဖစ္ေစတယ္။
ေနာက္ဆံုး တဦးကေတာ့ မရဏဒုကၡကို ျဖစ္ေစပါတယ္။

သူတို ့သံုးဦးဟာ ------------ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ။

သူတို ့ေတြ အေၾကာင္းနဲ ့ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ဓမၼဒူတ အရွင္ေဆကိႏၵ ေဟာၾကားေတာ္ မူေသာ "တရားအားထုတ္ တယ္ဆုိတာ" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပေပးပါ့မယ္။

- ဘယ္အာရံုကုိ ဂရုစိုက္ျပီး အားထုတ္အားထုတ္... ပထမဆံုး ေလာဘ နည္းနည္းသြားရမယ္။ ျပီးေတာ့ ေလာဘ ပါးပါး လာျပီး ေနာက္ဆံုး ေလာဘ မရွိဘဲ ျဖစ္ရမယ္။ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ရင္ ေလာဘ မျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။
စားတယ္ဆုိတာ အသက္ရွင္ဖို ့အတြက္ စားရတာပါ။ ဘာကိုမွ စားခ်င္တယ္ဆုိျပီး ျဖစ္လာတဲ့အခါ စားခ်င္တာ ကို စားရဖို ့အတြက္ ေစ်း၀ယ္ရ၊ ခ်က္ျပဳတ္ရတဲ့ ဒုကၡေတြ ပါလာပါတယ္။
ေလာဘကင္းေနတဲ့လူက အိပ္သင့္တဲ့အခါ အိပ္လိုက္တာနဲ ့အိပ္ေပ်ာ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ျပီး အိပ္မေပ်ာ္ ျဖစ္ေနတာ မတရားပဲ။ စားမ၀င္ျဖစ္ရင္လည္း မတရားပဲ။ အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္တာက ကိေလသာပါ။ မထခ်င္ ေအာင္လုပ္တာကလည္း ကိေလသာပါပဲ။ ေလာဘဟာ လူကို အေနရခက္ေအာင္လည္း လုပ္ပါတယ္။
ေလာဘဆုိတာ အယူခ်ည္းပဲ ရွိပါတယ္။ မိမိစိတ္မွာ ေလာဘမရွိေအာင္ လုပ္တာသည္ တရားအားထုတ္တာပါ ပဲ။ မယူခ်င္ဘဲ ေပးခ်င္စိတ္ရွိရပါတယ္။ မလွဴခ်င္လည္းလွဴ၊ လွဴခ်င္လည္းလွဴ၊ ေနာက္က်ရင္ မလွဴဘဲကို မေနနုိင္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
တရားထုိင္ရင္းနဲ ့ ေလာဘမျဖစ္ေအာင္ ေနတာလည္း တရားအားထုတ္တာပါပဲ။ အိမ္ယာထူေထာင္ လူတို ့ ေဘာင္မွာေနေသာ္လည္း ေလာဘ မျဖစ္ေအာင္ေနတာလည္း တရားအားထုတ္တာပါပဲ။
ေလာဘ နည္းဖို ့အတြက္ဆုိ ေလာဘကို ေၾကာက္တတ္ရပါမယ္။ ေလာဘကို ေၾကာက္ခါမွ အေလာဘကို အားကိုးမိလာမယ္။ ေလာဘဟာ ဇာတိဒုကၡကို ျဖစ္ေစတယ္။ အေလာဘဟာ ဇာတိဒုကၡကို ကင္းေစနုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေပးခ်င္တာကိုလည္း ေပးနုိင္ေအာင္၊ ေပးေနတာကိုလည္း ပိုလို ့ ေပးနုိင္ေအာင္၊ ၾကိဳးစားရပါတယ္။ ေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အတြက္ ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ ေပးခ်င္စရာပါ။ ေနရာတုိင္းမွာ က်င့္ၾကံလို ့ရတဲ့ တရားအားထုတ္ နည္းပါ။ ေလာဘမရွိရင္ ဘာေတြ႕သလဲေမး.. ေလာဘ မျဖစ္ စရာခ်ည္းပဲ ေတြ႕ပါတယ္။
လုိခ်င္တုိင္း မရဘူး။ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းလည္း မျဖစ္ဘူး။ ေလာဘမီးဟာ ေဒါသမီးကို ေမႊးေပးပါတယ္။ လိုခ်င္သလို ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ မာနမီးကို ေမႊးေပးျပန္ပါတယ္။
*ေလာဘဟာ ဇာတိ ဒုကၡျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာဘကင္းေအာင္ ေနပါ*

- တရားအားထုတ္တဲ့စိတ္မွာ ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ ေနရပါတယ္။ မေက်နပ္တာ မျဖစ္ေအာင္ ေနရပါမယ္။ ေဒါသၾကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ငါးပါးသီလ လံုေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္မွာ ေဒါသမရွိရင္ သူမ်ားအသက္သတ္ရဲတယ္။ ေဒါသ ျဖစ္တဲ့လူဟာ ဘယ္လိုမွ သီလ မေစာင့္နုိင္ဘူး။
ေဒါသျဖစ္ရင္ အေဒါသျဖစ္ေအာင္လုပ္။ သီလေစာင့္၊ သီလမလံုခ်င္လည္း လံုေအာင္ေစာင့္၊ လံုရင္လည္း ပုိလံုေအာင္ေန၊ ေဒါသနည္းဖို ့ ေဒါသကို ေၾကာက္ဖို ့လိုတယ္။ ေဒါသရဲ့ ဆုိးက်ိဴးေတြကို ဆင္ျခင္သိရမယ္။
*ေဒါသဟာ ဇရာဒုကၡကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒါသကင္းေအာင္ ေနပါ။*

- ေလာဘ၊ ေဒါသ မကင္းတာ ေလာဘဆုိးမွန္း၊ ေဒါသဆုိးမွန္း မသိလို ့ပါ။ ဘာလို ့မသိတာလဲဆုိရင္ အေမာဟ မရွိလို ့၊ ေမာဟအားၾကီးေနလို ့ပါ။ ေမာဟဟာ မသိစိတ္ပါ။ ေမာဟဟာ ေလာဘမီးကို ျဖစ္ေစတယ္။ ေဒါသမီးကို ျဖစ္ေစပါတယ္။
*ေမာဟဟာ မရဏဒုကၡကို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာဟကင္းေအာင္ေနပါ။*

ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ကင္းေအာင္ေနျခင္းဟာ တရားအားထုတ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

( ဆရာေတာ္ေဟာၾကားတဲ့တရားကို မွတ္သားျပီး စီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္စီေရးထားပါတယ္။ ေလာဘအေၾကာင္းပဲ အရွည္ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အေၾကာင္းက ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ သံုးမ်ိဴးလံုးကို ၄င္းတို ့ရဲ့ ဆုိးက်ိဴးကို သိရွိျပီး ပယ္နုိင္ဖို ့လိုပါတယ္။ ဆုိးေၾကာင္းသိရင္ မလုပ္မိဖို ့ပါပဲ။ )


ေမတၱာျဖင့္
ထိပ္ထား

ႏႈိင္းလို ့မရ တုလို ့မနုိင္

စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုး ဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ ေက်ာင္းနားမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ဂူၾကီးထဲတြင္ သံုးႏွစ္ သံုးမိုး တံခါး ပိတ္ျပီး တရားအားထုတ္သည္။ တပည့္ေတြက ဆြမ္းခ်ိဴင့္ပို ့ေပးပါသည္။ တေန ့က်ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဆြမ္း မစားေတာ့။ ဒီေတာ့ တပည့္ေတြက ဆရာေတာ္ၾကီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတယ္ ဆုိတာ သိၾကေသာ္လည္း ဆရာ ေတာ္ၾကီးကို ေၾကာက္ရေတာ့ ထြက္လာဖို ့ကို မေျပာရဲၾက။ အဲဒီ့ အခ်ိန္မွာ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုးကို ၾကြလာသည္။ ဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသတင္း ၾကားရတဲ့အခါမွာ ေက်ာက္ဂူတံခါးကို ဖ်က္ျပီး၀င္ကာ ဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ ဘုရားကို ေပြ ့ထုတ္သည္။ ထိုအခါ ဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ ၾကီးက လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးကို.. မလုပ္နဲ ့.. မလုပ္နဲ ့ တရားမရမခ်င္း ဒီဂူထဲက မထြက္ဘူးလို ့ ဓိ႒ာန္ထား တာ.. လို ့ ေျပာလိုက္သည္။ အဲဒီ့အခါ မွာ လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးက ဓိ႒ာန္တာက ဂႏၶာရံု၊ ေပြ ့ထုတ္တာက လယ္တီ၊ ဘာဆုိင္လို ့တုန္း လို ျပန္ေျပာျပီး အျပင္ကို ထုတ္ခဲ့ပါသည္။ ထို ့ေနာက္ ေဆးကု၍ က်န္းမာကာမွ ျပန္လည္ တရားအားထုတ္ရာ ဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ မွတ္တမ္းအရ ပထမမဂ္၊ ဒုတိယမဂ္၊ တတိယမဂ္ ရျပီး အနာဂမ္ ျဖစ္ ခဲ့သည္။ ထုိ ့ေနာက္ တေန ့တြင္ လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးႏွင့္ ဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ၾကီးတုိ ့ စကားေျပာၾကရာ ------

ဂႏၶာရံု --- င့ါရွင္… စာထဲမွာ ဗုဒၶနုႆတိပြားလုိ ့ မဂ္ဖိုလ္ မရဘူး ေျပာတယ္။ တကယ္အားထုတ္လို ့ရတယ္ဆုိရင္ အားထုတ္သူမွားလား၊ စာမွားလား။

လယ္တီ ---- စာလည္းမမွားဘူး၊ လူလည္း မမွားဘူး။

ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကေတာ့ ထပ္မံ မရွင္းေတာ့ပါဘူး။

ဗုဒၶနုႆတိပြားသူသည္ ပံုေတာ္ကို ျမင္ေယာင္ေတြ ့သည္။ ေတြ ့တဲ့အခါ ဂုဏ္ကို ပြားသည္။ ဂုဏ္က နက္ရႈိင္း က်ယ္၀န္းလို ့ မဂ္ဖိုလ္မရနုိင္။ ဒီမွာ သမာဓိက ဦးေဆာင္ေနသည္။ သဒၶါက အေဖာ္လုပ္၊ ၀ီရိယ က လုိက္သည္။ သမာဓိက ၾကည့္ေတာ့ ပံုေတာ္ကို ေတြ ့သည္။ သဒၶါက ၾကည့္ေတာ့ ဂုဏ္ကို ေတြ ့ သည္။ သမာဓိနဲ ့ သဒၶါေရွ ့ေရာက္ေနျပီး ပညာက ေနာက္မွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ ပါလာမည္။ ဒီမွာ ပညာကို ေရွ ့ထြက္ၾကည့္တဲ့ အခါ မွာေတာ့ အဆင္းရုပ္ကိုသာ ေတြ ့ပါသည္။ ပံုလည္း မေတြ ့ေတာ့၊ ဂုဏ္လည္း မေတြ ့ေတာ့။ ဒီမွာပဲ မဂ္ဖိုလ္ကို ရနုိင္ပါသည္။

သုညတေတြ ့ခ်င္ရင္ ၀ိပႆနာဥာဏ္ကို ေရွ ့တုိးၾကည့္ေစရပါမည္။ ဘုရားကို ၾကည္ညိဳသူရတဲ့ အက်ိဴးဟာ ႏႈိင္းလို ့မရ၊ တုလို ့မနုိင္ ျဖစ္ပါသည္။ နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့အထိကို ေကာင္းက်ိဴးေပးပါသည္။


ဓမၼဒူတ အရွင္ေဆကိႏၵ ၏"ႏႈိင္းလုိ ့မရ.. တုလို ့မနုိင္" တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္။
တရားေတာ္ကို ဤေနရာ တြင္ နာၾကားနုိင္ပါတယ္။

စိတ္ေအးခ်မ္းသာ ရွိၾကပါေစ..

က်မ မအားပါဘူး.. ဒီလိုေျပာလုိက္ရင္ ဂ်ီေတာ့ခ္ တခ်ိန္လံုး ဖြင့္ထားတဲ့အတြက္ ျပီးေတာ့ တခ်ိန္လံုး စိမ္းေနတဲ့ အတြက္ က်မကို မသကၤာ ျဖစ္ၾကဦးမယ္.. တကယ္ က်မ မအားမလပ္ ျဖစ္ေနတာပါ…. ဘာေတြနဲ ့ မအားလပ္ ရတာလဲ ဆုိေတာ့……………. စိတ္ရႈပ္ေထြးပင္ပန္းမႈေတြနဲ ့ေပါ့…..။

ေၾသာ္.. ထိပ္ထားကေတာ့ လုပ္ခ်လုိက္ျပီ.. စိတ္ေအးခ်မ္းသာ ရွိၾကပါေစဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ၾကီးတပ္ျပီး စိတ္ေတြ ရႈပ္ေထြး ပင္ပန္းေနေၾကာင္းကို ေျပာပါေပါ့.. ဒီလိုပါ.. ဒီ စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈကေန က်မ ရလုိက္တဲ့ သင္ခန္းစာ ေလး......။ က်မရဲ့ စိတ္ရႈပ္ေထြးပင္ပန္းရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းကို ေျပာျပပါရေစ… ပထမဆံုးက ေနမေကာင္းျဖစ္တာ၊ ျပီးေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္ပိုင္းဆုိင္ရာ ျပႆနာအခ်ိဴ ့၊ က်မရဲ့ တာ၀န္ တစိတ္တေဒသ ျဖစ္တဲ့ လူထု အသိုင္းအ၀ုိင္း ဖြံ ့ျဖိဳး တုိးတတ္မႈ လုပ္ငန္း (Community Development) ရဲ့ ျပႆနာ အခ်ိဴ ့… တခုတည္းေသာ အေၾကာင္း ရင္းကေတာ့ ဒါေတြေပၚမွာ လိုက္ခံစားေနတဲ့ က်မရဲ့ အရူးစိတ္ေလးေၾကာင့္ပါ။

က်မဘ၀မွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ စိတ္ညစ္မႈေတြ၊ ၀မ္းနည္းမႈေတြ၊ စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈေတြ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ က်မ အေၾကာင္း ေသခ်ာစြာသိၾကတဲ့ လူေတြကေတာ့ ေျပာျပစရာ မလိုေတာ့ပါဘူးေနာ္။ (မသိေသးသူေတြ အတြက္ ေတာ့ ၾကံဳမွပဲ ေျပာျပပါ့မယ္)။ ဒီလို ပင္ပန္းမႈေတြ စိတ္ညစ္မႈေတြ ျဖစ္လာတုိင္း … ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလးပဲ ေနခ်င္လုိက္ တာ… စိတ္ညစ္တာေတြ မလိုခ်င္ဘူး… ဘာလုိ ့ငါ့မွာ ဒီေလာက္ စိတ္ရႈပ္ေထြးစရာေတြ ၾကံဳရတာပဲ… အားလံုးကို ငါအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာပဲ… ဘာလုိ ့ မေပ်ာ္ရႊင္နုိင္၊ မခ်မ္းေျမ့ႏိုင္ ျဖစ္ရတာပဲ… ဒီေမးခြန္းေလးကို ငယ္စဥ္ဘ၀တည္းက အခုလက္ရွိအရြယ္ရဲ့ တခါတေလေသာ အခ်ိန္ေတြမွာ ေမးမိခဲ့တယ္။ တကယ္တန္း ရလာ ေတာ့ အေျဖက ရွင္းရွင္းေလးရယ္… ။ က်မ စိတ္ညစ္တာေလ… တခါတေလက်ေတာ့ ျဖစ္ျပီးတဲ့ အရာအတြက္၊ တခါတေလက်ေတာ့ မျဖစ္ေသးတဲ့အရာအတြက္။ ျပင္ဆင္မရနုိင္တဲ့ အရာေတြအတြက္နဲ ့.. မျဖစ္ေသးတဲ့အရာ ေတြအတြက္… ဘာလို ့စိတ္ညစ္ရတာလဲ.. ျပင္ဆင္လုိ ့မွ မရနုိင္ေတာ့တာ စိတ္ညစ္ေနလို ့ လည္း မထူးဘူး… ျဖစ္မွမလာေသးဘဲ.. မျဖစ္နုိင္ေအာင္ တားဆီးနုိင္စြမ္းရွိပါလ်က္ ထုိင္ျပီး စိတ္ညစ္ေနလို ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာဘူး ရယ္ေလ… ။

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲ တဲ့… ဟာသေတြ ထုိင္ဖတ္၊ ထုိင္နားေထာင္၊ ထုိင္ၾကည့္၊ ရယ္ရလြန္းလို ့ အူတတ္ျပီး ေသသြားနုိင္တာပဲေနာ္… :) … အခုအခ်ိန္မွာ က်မကို ေပ်ာ္ခ်င္လား၊ စိတ္ညစ္ခ်င္လား လို ့ ေမးရင္ ဘာမွ မျဖစ္ ခ်င္ဘူးလို ့ပဲ ေျဖရမွာပဲ….။ ဘယ္သူမွေတာ့ စိတ္မညစ္ခ်င္ဘူးေပါ့ေနာ္.. ဒါေပမဲ့ ေပ်ာ္ခ်င္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား… အဲဒီ့ ေပ်ာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေလးရယ္ေၾကာင့္ပဲ ကိုယ္မျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္လာခဲ့ရင္ စိတ္ညစ္ၾကရတာေပါ့.. ေပ်ာ္တဲ့အခါ အစြမ္းကုန္ေပ်ာ္မိသေလာက္၊ စိတ္ညစ္ရတဲ့အခါမွာလည္း အစြမ္းကုန္ စိတ္ညစ္ရတတ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာၾကံဳ လာလည္း အလြန္ ေပ်ာ္ရႊင္မေန၊ စိတ္ညစ္စရာၾကံဳလာရင္လညး္ အလြန္စိတ္ညစ္မေနဘဲ ပံုမွန္အတိုင္း ေအးခ်မ္း စြာနဲ ့ေနနုိင္သင့္ပါတယ္…..။ က်မရဲ့ စိတ္ရႈပ္ေထြးပင္ပန္းေနတယ္ဆုိတဲ့ အရူးစိတ္ေလး ေတြကို ေဖ်ာက္ပစ္ဖို ့ က်မ တခုပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္….။ တရားစာအုပ္ေတြ ထုိင္ဖတ္ဖုိ ့ကုိေပါ့… အိပ္မေပ်ာ္လည္း တရားစာအုပ္ဖတ္၊ အားေနလည္း တရားစာအုပ္ဖတ္၊ ဒီလိုဆုိ က်မ ေပ်ာ္လည္း မေပ်ာ္ဘူး.. စိတ္လည္း မညစ္ဘူး… စိတ္ေတာ့ တအားခ်မ္းသာတယ္ရွင္….။ က်မ မိတ္ေဆြေတြကုိလည္း စိတ္ခ်မ္းသာ ေစခ်င္တယ္။ မေပ်ာ္ခ်င္ပါနဲ ့ေနာ္… စိတ္လည္း မညစ္ပါနဲ ့.. စိတ္ခ်မ္းသာစြာသာ ေနနုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါရွင္..။

ေမတၱာျဖင့္

ထိပ္ထား

တေန ့ေတာ့

ေလာကမွာေလ.. က်မတို ့ေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းေတြ မုန္းျခင္းေတြနဲ ့ အတူတကြ အသက္ရွင္ေနထုိင္ၾကတယ္။ ခ်စ္တဲ့ လူေတြနဲ ့ဆုိ အေကာင္းဆံုး ဆက္ဆံျပဳမူ ေျပာဆုိၾကသလုိ မုန္းတဲ့လူေတြကိုေတာ့ ဆန္ ့က်င္ဘက္ သေဘာ ဆက္ဆံၾကတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာမွ ဟန္ေဆာင္တတ္သူေတြကေတာ့ မုန္းသူကုိလည္း ခ်စ္ဟန္ ေဆာင္တတ္ၾက တယ္။ က်မတို ့ကုိယ္တုိင္မွာလည္း ခ်စ္တဲ့လူ မုန္းတဲ့လူ ရွိၾကသလို သူတပါးအေနနဲ ့လည္း က်မတို ့ကို ခ်စ္ၾက တာ မုန္းၾကတာေတြ ရွိပါရဲ့… ။

ခ်စ္တဲ့ေနရာမွာ ပံုစံမ်ိဴးစံုနဲ ့ခ်စ္တတ္ၾကပါတယ္.. အခ်ိဴ ့ကေတာ့ ခ်ဴပ္ကိုင္ခ်င္တယ္။ လႊမ္းမိုးခ်င္တယ္။ ပိုင္ဆုိင္ ခ်င္တယ္။ အခ်ိဴ ့က်ျပန္ေတာ့ ဂရုစိုက္ခံခ်င္တယ္။ အလိုလိုက္ခံခ်င္တယ္။ ဗိုလ္က်ခ်င္တယ္…။ ဒါကေတာ့ အတ ၱၾကီးတဲ့ ခ်စ္ျခင္းလို ့ပဲ ေျပာရမွာေပါ့… ခ်စ္သူရည္းစား၊ လင္မယားရယ္မွ မဟုတ္ပါဘူး.. သားသမီး၊မိဘ၊ ေမာင္ႏွမ၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာလည္းပဲ ဒီလို ခ်စ္ျခင္းေတြ ရွိတတ္ပါတယ္ေနာ္။ အခ်ိဴ ့က က်ေတာ့…. စိတ္ ခ်မ္းသာေစခ်င္တယ္။ အနစ္နာခံတယ္။ ေကာင္းရာကိုသာ ျဖစ္ေစလုိတယ္။ နားလည္မႈ ေပးတတ္တယ္။ ခြင့္လႊတ္သည္းခံတယ္။ သူတို ့ကေတာ့ စစ္မွန္ေသာ ေမတၱာနဲ ့ခ်စ္ျခင္းေပါ့ေနာ္။ ဒါဟာလည္းပဲ ခ်စ္သူရည္းစား၊ လင္မယား၊ မိဘ၊ေဆြမ်ိဴး ၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြမွာလည္း ေတြ ့ရတတ္ပါတယ္။ က်မ ဘ၀မွာ ေက်နပ္မႈ ရွိရတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုဟာ လည္း အဲဒီ့လို စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာခ်စ္ၾကတာကို ခံရတဲ့ အတြက္ပါပဲ။

မုန္းတဲ့ေနရာမွာလည္း အမ်ိဴးမ်ိဴးပဲ က်မ သတိထားမိတယ္။ အခ်ိဴ ့က်ေတာ့ မၾကည့္ခ်င္မျမင္ခ်င္ဘဲ မုန္းတာ။ အဲဒီ့လူတေယာက္ကို ေတြ ့မယ္ဆုိရင္ အျမဲေရွာင္ရွားတယ္။ မေတြ ့မိေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္။ ေ၀းေ၀းမွာ ေနတယ္။ အခ်ိဴ ့က်ေတာ့ ျမင္လည္း ျမင္တယ္။ ၾကည့္လည္းၾကည့္တယ္။ ရင္ထဲမွာ အမုန္းတရားက ပြားတယ္။ တခါျမင္ရ တုိင္း ပိုပို မုန္းလာတယ္တတ္။ မုန္းတဲ့သူကိုဆုိ မေကာင္းတာမွန္သမွ် ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ (အမွန္ေတာ့ မုန္းတာ ေတြကို က်မ ေသေသခ်ာခ်ာ မေျပာတတ္ပါဘူးရွင္။ က်မ အေနနဲ ့ေတာ့ ဘယ္သူ ့ကုိမွ မုန္းတီးဖို ့ေနေနသာသာ ၾကာၾကာေတာင္ စိတ္မဆုိးတတ္ပါဘူး။ တခါတေလ အားနည္းခ်က္ အသြင္ေဆာင္ေပမဲ့ က်မအတြက္ကေတာ့ သိပ္တန္ဖိုးရွိတာပါပဲ။)

က်မတို ့ေတြ တေယာက္ကို တေယာက္ခ်စ္ၾကတယ္။ မိဘေဆြမ်ိဴးေတြကို ခ်စ္ၾကတယ္။ တိရိစာၦန္ေလးေတြကို ခ်စ္ၾကတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲက ႏွစ္သက္တဲ့အရာေတြကို ခ်စ္တတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္သေဘာေလးနဲ ့ ကုိက္ညီတာေလးေတြကို ေရြးတတ္တယ္။ မကိုက္ညီေတာ့ မုန္းတာေပါ့ေနာ္။ :)… တကယ္ကေတာ့ေလ.. က်မ
တို ့ ေတြဟာ သိပ္ခ်စ္လြန္းလို ့ မျဖစ္မေန ဒီအရာၾကီးအတြက္ပဲရွာေဖြရ၊ ဒီအရာၾကီးအတြက္ပဲ ပူပန္ရ၊ ဒီအရာၾကီး အတြက္ပဲ စိုးရိမ္ရတဲ့ ဒီခႏၶာၾကီးေတြကိုေတာင္ အစိုးမွ မရပဲနဲ ့ က်မတို ့ ခ်စ္တဲ့ မိဘ၊ ေဆြမ်ိဴးေမာင္ႏွမ၊ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြေတြကို မခြဲနုိင္ မခြာရက္ ျဖစ္ၾကရတယ္။ ဘာေတြပဲ ဘယ္လိုဆုိဆုိ.. တေန ့ေတာ့ ခြဲၾကရမွာ ဧကန္ပါပဲေလ……..။


ထိပ္ထား