"ဆရာမ .. သမီးေလ တခ်ိန္က ေက်ာင္းသားဘ၀ကို အရမ္းသတိရတယ္.. ခုန္ေပါက္ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစား ၾကတယ္.. စာသင္ခ်ိန္မွာ စာသင္ၾကတယ္ စာက်က္ခ်ိန္မွာ စာက်က္ရတယ္.. သမီးတို ့ကေလးဘ၀ ေက်ာင္းသား အျဖစ္နဲ ့ ရွိစဥ္ တုန္းက ဆရာမတုိ ့ရဲ့ေမတၱာတရားကို တန္ဖိုးမထားသလိုမ်ား ျဖစ္ခဲ့ေလသလား.. ဟုတ္တယ္ ဆရာမရယ္... ေကာင္းေစခ်င္လုိ ့ ဆရာမ ဆူရင္လည္း ေရွ ့တင္မွာ နားေထာင္ေပမဲ့ ကြယ္ရာမွာ ဆရာမ မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာ မိတဲ့အခါေတြ ရွိတယ္... ဒါေတြကို သိရဲ့သားနဲ ့တုတ္ကို တခ်က္ေလးေတာင္ မကိုင္တဲ့ ဆရာမရဲ့ နွလံုးသားကို သမီး ေလးစားတန္ဖိုးထားေနမိပါျပီေလ.... "
နီလာရဲ့ တကုိယ္တည္း ျငီးတြားသံနဲ ့အတူ အတိတ္အရိပ္တုိ ့က တေျဖးေျဖး ပံုေပၚလာပါတယ္...
" ဟဲ့ သမီး.. နီလာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. စာေမးပြဲနီးေနျပီေလ... စာေတြ အခုထိ မရေသးဘူးလား.. ဒီကေလးေတြ ေပါ့ေပါ့ဆဆနဲ ့.... ဒီလိုနဲ ့ေတာ့ ေအာင္မွာ မဟုတ္ဘူး နီလာ.. စာက်က္ရမယ္.. စာဖတ္ရမယ္.. သင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ရမယ္.. ဒါမွ သမီး စာတတ္မယ္... "
"ဟုတ္...." လို ့တခြန္းတည္းနဲ ့ျပန္ေျပာရင္း ရင္ထဲမွာ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သလုိ မ်က္နွာကလည္း စူပုပ္သြားလို ့သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ တားယူခဲ့ရပါတယ္။
" ဟဲ့.. မူမူ. ဆရာမက ေတာ္ေတာ္အေပါက္ၾကမ္းတယ္ေနာ္.. ပြစိပြစိနဲ ့.. အကုန္လံုး သူ ့အရာက်ေနတာပဲ.. လုိက္ေျပာေနေတာ့တာ.. ငါေတာ့ လံုး၀ မေက်နပ္ဘူးဟာ.. ငါလည္း စာက်က္တာပဲ.. မရတာလည္း မဟုတ္ဘူး. ေထ့ေနတဲ့ဟာကို ငါ့ကို လာျပီး ျပႆနာ ရွာတယ္.. ေတာ္ျပီ. ဒီဆရာမနဲ ့ေနာက္နွစ္မဆံုရေအာင္ စာေမးပြဲကို ကြင္းလံုးကြ်တ္ေအာင္ေအာင္ ေျဖမယ္လို ့ငါ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီ"
"ေအး.. နင္ စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ ေျဖမယ္ၾကားလုိ ့ငါ ၀မ္းသာပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ဆရာမကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေနတာေတာ့ နင့္အတြက္ မေကာင္းဘူး.. ဆရာဆုိတာ အနႏၱေက်းဇူးရွင္တပါးပဲဟာ.. အဲလိုေတာ့ မေျပာပါနဲ ့.. ဆရာမကလည္း နင့္ကို စာေမးပြဲ က်မွာ စုိးလို ့ေျပာတာပါ... နင္သိတဲ့အတုိင္းပဲ.. ငါတို ့ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲဆုိ တာ ေတာ္ရံုနဲ ့ေအာင္ဖို ့ဆုိတာ မလြယ္ဘူး... စိတ္ထဲ မထားပါနဲ ့ဟာ"
" နင္တို ့ကလည္း အဲဆရာမ ဘက္ကပဲ လုိက္ေန..."
သူမရင္ထဲမွာေတာ့ ဆရာမကို တကယ္ စိတ္ဆုိးခဲ့တာပါ... ဆရာမ မသိေလာက္ဘူးထင္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေျပာခဲ့ေပမဲ့....
" ဆရာမ... ဆရာမ တပည့္နီလာကို မဆံုးမပါနဲ ့လား.. သူဟာသူ က်ခ်င္က်.. ေအာင္ခ်င္ေအာင္... ထားလုိက္ေပါ့. ဆရာမကြယ္ရာေရာက္မွ ဆရာမ အတင္းေတြ လိုက္ေျပာေနတာေတာ့ မေကာင္းဘူး ဆရာမ..."
" သမီးရယ္.. အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ ဆီးကာ၊ သင့္ရာ အပ္ပို ့၊ ဆရာတုိ ့ က်င့္ဖို ့၀တ္ငါးျဖာတဲ့... ဆရာေတြ က်င့္သံုးရမယ့္ က်င့္၀တ္အတုိင္း ဆရာမ လုပ္တာေလ သမီးရယ္... ဒီ့အတြက္ သမီး နီလာက အျပစ္ျမင္ရင္လည္း ျမင္ပါေစ... ဆရာမ ေက်ေက်နပ္နပ္ခံယူတယ္... ဆရာဟာ ဆရာအလုပ္ကို လုပ္ရမွာေပါ့"
" ဆရာမရယ္.. သမီးေလ.. အခု ဒီဘ၀ ေရာက္ရတာ ဆရာမရဲ့ ေက်းဇူးေတြပါ..... အဲအခ်ိန္တုန္းကသာ သမီး အက်င့္အတုိင္း နီးမွထလုုပ္မယ္ဆုိရင္ သမီး ဒီလို ပညာတတ္အမ်ိဴးသမီး တဦးအေနနဲ ့ မိသားစုရဲ့ဂုဏ္၊ ေက်ာင္း ရဲ့ဂုဏ္၊ လူမ်ိဴးရဲ့ဂုဏ္၊ နုိင္ငံရဲ့ဂုဏ္ကို ေဆာင္နုိင္တဲ့ နုိင္ငံျခား တကၠသိုလ္တခုရဲ့ ပါေမာကၡဆုိတဲ့ ရာထူးကို ရတာ ေပါ့... သမီး သူငယ္ခ်င္း မူမူနဲ ့ျပန္ေတြ ့တုန္းက ဆရာမဟာ သမီး ဆရာအေပၚ အမ်က္ထားခဲ့တာကို သိသိနဲ ့ အျပစ္မယူခဲ့ဘူးဆုိတာ သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ သမီးေလ.. မ်က္ရည္ေတာင္ က်မိပါတယ္.... တကယ္ေတာ့ တခ်ိန္က သမီး သိပ္ကို မုိက္မဲခဲ့တာပါ.. ဒါေပမဲ့ သမီး ဆရာဆုိတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာဆုိတဲ ့ ဂုဏ္နဲ ့ ဆရာတေယာက္ရဲ့ တပည့္ေတြအေပၚထားရမယ့္ ေမတၱာတရားကို သိလာတယ္.. ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့.. သမီး ေလ.. ဟုိးအေ၀းက ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္အုိေလးရဲ့ ပက္လက္ကုလားထုိင္ေလးေပၚမွာ ထုိင္ေနျပီး ေျမးမေလး စာဖတ္ ျပတာကို နားစုိက္ေထာင္ေနမယ့္ အသက္ ၇၀ေက်ာ္ေနတဲ့ သမီး ဆရာမရဲ့ မ်က္နွာကို ျမင္ေယာင္ေနမိရင္း ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္ ဆရာမရယ္.... "
သူမရဲ့ လက္အစံုဟာ ႏွဖူးနဲ ့ ထိသြားျပီး သူမရဲ့ မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ ့... ေလာကမွာ ဘာနဲ ့မွ ႏွိဳင္း မရနုိင္တဲ့ ဆရာဆုိတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ရဲ့ ေက်းဇူးတရားကို သူမနားလည္သြားျပီေလ... ဟုတ္ပါရဲ့.. ဆရာဆုိတာ တုႏွိဳင္း မရနုိင္ေသာ ေက်းဇူးရွင္ပါေပတကား.........
(ျဖစ္ရပ္မွန္ေလး တခုအား ေနာက္ခံထား၍ ေရးသားထားပါသည္။ စာအေရးအသား သိပ္မညက္ေညာဘဲ ဖတ္ရတာ စာၾကမ္းေနပါက သည္းခံၾကပါရွင္.. ေနာက္မ်ားမွာ ပိုမုိေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားေရးသားသြားပါမယ္)
ထိပ္ထား
နီလာရဲ့ တကုိယ္တည္း ျငီးတြားသံနဲ ့အတူ အတိတ္အရိပ္တုိ ့က တေျဖးေျဖး ပံုေပၚလာပါတယ္...
" ဟဲ့ သမီး.. နီလာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ.. စာေမးပြဲနီးေနျပီေလ... စာေတြ အခုထိ မရေသးဘူးလား.. ဒီကေလးေတြ ေပါ့ေပါ့ဆဆနဲ ့.... ဒီလိုနဲ ့ေတာ့ ေအာင္မွာ မဟုတ္ဘူး နီလာ.. စာက်က္ရမယ္.. စာဖတ္ရမယ္.. သင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ရမယ္.. ဒါမွ သမီး စာတတ္မယ္... "
"ဟုတ္...." လို ့တခြန္းတည္းနဲ ့ျပန္ေျပာရင္း ရင္ထဲမွာ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သလုိ မ်က္နွာကလည္း စူပုပ္သြားလို ့သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာင္ တားယူခဲ့ရပါတယ္။
" ဟဲ့.. မူမူ. ဆရာမက ေတာ္ေတာ္အေပါက္ၾကမ္းတယ္ေနာ္.. ပြစိပြစိနဲ ့.. အကုန္လံုး သူ ့အရာက်ေနတာပဲ.. လုိက္ေျပာေနေတာ့တာ.. ငါေတာ့ လံုး၀ မေက်နပ္ဘူးဟာ.. ငါလည္း စာက်က္တာပဲ.. မရတာလည္း မဟုတ္ဘူး. ေထ့ေနတဲ့ဟာကို ငါ့ကို လာျပီး ျပႆနာ ရွာတယ္.. ေတာ္ျပီ. ဒီဆရာမနဲ ့ေနာက္နွစ္မဆံုရေအာင္ စာေမးပြဲကို ကြင္းလံုးကြ်တ္ေအာင္ေအာင္ ေျဖမယ္လို ့ငါ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီ"
"ေအး.. နင္ စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ ေျဖမယ္ၾကားလုိ ့ငါ ၀မ္းသာပါတယ္.. ဒါေပမဲ့ ဆရာမကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေနတာေတာ့ နင့္အတြက္ မေကာင္းဘူး.. ဆရာဆုိတာ အနႏၱေက်းဇူးရွင္တပါးပဲဟာ.. အဲလိုေတာ့ မေျပာပါနဲ ့.. ဆရာမကလည္း နင့္ကို စာေမးပြဲ က်မွာ စုိးလို ့ေျပာတာပါ... နင္သိတဲ့အတုိင္းပဲ.. ငါတို ့ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲဆုိ တာ ေတာ္ရံုနဲ ့ေအာင္ဖို ့ဆုိတာ မလြယ္ဘူး... စိတ္ထဲ မထားပါနဲ ့ဟာ"
" နင္တို ့ကလည္း အဲဆရာမ ဘက္ကပဲ လုိက္ေန..."
သူမရင္ထဲမွာေတာ့ ဆရာမကို တကယ္ စိတ္ဆုိးခဲ့တာပါ... ဆရာမ မသိေလာက္ဘူးထင္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေျပာခဲ့ေပမဲ့....
" ဆရာမ... ဆရာမ တပည့္နီလာကို မဆံုးမပါနဲ ့လား.. သူဟာသူ က်ခ်င္က်.. ေအာင္ခ်င္ေအာင္... ထားလုိက္ေပါ့. ဆရာမကြယ္ရာေရာက္မွ ဆရာမ အတင္းေတြ လိုက္ေျပာေနတာေတာ့ မေကာင္းဘူး ဆရာမ..."
" သမီးရယ္.. အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ ဆီးကာ၊ သင့္ရာ အပ္ပို ့၊ ဆရာတုိ ့ က်င့္ဖို ့၀တ္ငါးျဖာတဲ့... ဆရာေတြ က်င့္သံုးရမယ့္ က်င့္၀တ္အတုိင္း ဆရာမ လုပ္တာေလ သမီးရယ္... ဒီ့အတြက္ သမီး နီလာက အျပစ္ျမင္ရင္လည္း ျမင္ပါေစ... ဆရာမ ေက်ေက်နပ္နပ္ခံယူတယ္... ဆရာဟာ ဆရာအလုပ္ကို လုပ္ရမွာေပါ့"
" ဆရာမရယ္.. သမီးေလ.. အခု ဒီဘ၀ ေရာက္ရတာ ဆရာမရဲ့ ေက်းဇူးေတြပါ..... အဲအခ်ိန္တုန္းကသာ သမီး အက်င့္အတုိင္း နီးမွထလုုပ္မယ္ဆုိရင္ သမီး ဒီလို ပညာတတ္အမ်ိဴးသမီး တဦးအေနနဲ ့ မိသားစုရဲ့ဂုဏ္၊ ေက်ာင္း ရဲ့ဂုဏ္၊ လူမ်ိဴးရဲ့ဂုဏ္၊ နုိင္ငံရဲ့ဂုဏ္ကို ေဆာင္နုိင္တဲ့ နုိင္ငံျခား တကၠသိုလ္တခုရဲ့ ပါေမာကၡဆုိတဲ့ ရာထူးကို ရတာ ေပါ့... သမီး သူငယ္ခ်င္း မူမူနဲ ့ျပန္ေတြ ့တုန္းက ဆရာမဟာ သမီး ဆရာအေပၚ အမ်က္ထားခဲ့တာကို သိသိနဲ ့ အျပစ္မယူခဲ့ဘူးဆုိတာ သိရတဲ့အခ်ိန္မွာ သမီးေလ.. မ်က္ရည္ေတာင္ က်မိပါတယ္.... တကယ္ေတာ့ တခ်ိန္က သမီး သိပ္ကို မုိက္မဲခဲ့တာပါ.. ဒါေပမဲ့ သမီး ဆရာဆုိတဲ့ ေနရာကို ေရာက္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဆရာဆုိတဲ ့ ဂုဏ္နဲ ့ ဆရာတေယာက္ရဲ့ တပည့္ေတြအေပၚထားရမယ့္ ေမတၱာတရားကို သိလာတယ္.. ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့.. သမီး ေလ.. ဟုိးအေ၀းက ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္အုိေလးရဲ့ ပက္လက္ကုလားထုိင္ေလးေပၚမွာ ထုိင္ေနျပီး ေျမးမေလး စာဖတ္ ျပတာကို နားစုိက္ေထာင္ေနမယ့္ အသက္ ၇၀ေက်ာ္ေနတဲ့ သမီး ဆရာမရဲ့ မ်က္နွာကို ျမင္ေယာင္ေနမိရင္း ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္ ဆရာမရယ္.... "
သူမရဲ့ လက္အစံုဟာ ႏွဖူးနဲ ့ ထိသြားျပီး သူမရဲ့ မ်က္၀န္းမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ ့... ေလာကမွာ ဘာနဲ ့မွ ႏွိဳင္း မရနုိင္တဲ့ ဆရာဆုိတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ရဲ့ ေက်းဇူးတရားကို သူမနားလည္သြားျပီေလ... ဟုတ္ပါရဲ့.. ဆရာဆုိတာ တုႏွိဳင္း မရနုိင္ေသာ ေက်းဇူးရွင္ပါေပတကား.........
(ျဖစ္ရပ္မွန္ေလး တခုအား ေနာက္ခံထား၍ ေရးသားထားပါသည္။ စာအေရးအသား သိပ္မညက္ေညာဘဲ ဖတ္ရတာ စာၾကမ္းေနပါက သည္းခံၾကပါရွင္.. ေနာက္မ်ားမွာ ပိုမုိေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားေရးသားသြားပါမယ္)
ထိပ္ထား
2 comments:
ဆရာေတြ ဆိုတာ တုႏွိဳင္းမဲ႔ ဂုဏ္ေက်းဇူးရွင္ေတြ ပါပဲ။ နာနာက်င္က်င္၊ အျပစ္ျမင္တိုင္း၊ ဝမ္းတြင္းမသို၊ ဟုတ္တိုင္းဆို ျပီး ဆံုးမခဲ႔ၾကလို႔ တျပည့္ေတြရဲ႕ ဘဝေလးေတြ လွပလာတာေပါ႔ဗ်ာ။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ အမ.. ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အနေႏၲာအနတၱငါးပါး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကို ႏွလံုးသြင္းၿပီးေတာ့ စာေၾကာင္းေလးတစ္ေၾကာင္းထြက္လာပါတယ္... -- ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘ၊ ဆရာ တို႔၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္သာလွ်င္ ရွင္သန္ခြင့္ရေသာ ေန႔ရက္မ်ား မဂၤလာရွိလာတာပါ... ဆိုတဲ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေလးပါ..
အခု ဆရာ့ေက်းဇူးကို ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ အဓိပၸာယ္ရွိၿပီး ေလးနက္သြားပါတယ္.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
က်န္းမာ ေအးျမပါေစ..
Post a Comment